unworthy or worthy?

Sabi ng isa sa smallgroup ko dati.. Ako daw yung taong hindi makikita sa everyday life nila.. yung tipong bihira lang nila maeencounter sa buhay nila.. Sabi naman nung isa.. nakaka-amaze daw ako, kakaiba daw ako, nakakahinayang lang kasi kaunti lang yung close ko.. or should I say ilan lang sila.. Haha dalawa lang ata sila??

But then, di ko alam pero bigla na lang pumasok sa isip ko.. Kung ganun ako.. bakit ako iniiwan ng tao sa paligid ko?? bakit sila nawawala?? bakit walang nagsstay bilang pinakamalapit sa'kin?? Bakit walang nag-eeffort na mangamusta?? I think I'm just really not important to them... I'm worthless...

Then this 113015 .. Even the day before,I was just really stressed.. di ko alam ang gagawin o sasabihin.. gusto kong tumakbo palayo.. malayong malayo.. gusto kong umiyak ng umiyak.. gusto kong maglaho.. yung tipong "Lord tama na po yung pain".. :( there's a different battle within myself :( at dahil nga doon.. nagkagulo-gulo na at may nadamay ng kaibigan.. seriously.. I need a friend at that moment.. :( kaso nasaktan ko pa yung kaisa-isang taong napagsasabihan ko :( It was painful but it became even more painful.. :( :( Nung natulog ako, mabigat pa rin sa pakiramdam.. I was just crying and crying.. yung feeling na ayoko na.. ayoko na lang magising.. gusto kong magpakalayo.. but no! kahit gusto kong magdeavtivate ng account sa facebook ayoko.. kasi may mga taong mahalaga sa'kin dun na gusto kong malaman ang kalagayan..

From this pain.. I'm still asking myself am I really worth it? Were there people who really care about  and understand what I feel??

Then I realized.. "hey jam.. There's a God who's always been with you.. There's a God who cares.." I've became so selfish minding only my own emotions/ feelings.. Though sinasabi ko na minsan na "Lord selfless na po eh. Masakit na po.. Kulang pa po ba?" Then a picture of Christ dying on the cross will suddenly appear on my mind.. Enduring the pain.. Becoming so selfless.. 

YOU ARE WORTHY IN GOD'S EYES.. nung last time na nag-uusap kami ni Dar, tumatak daw sa isip niya yung sinabi ko na, "bakit mo hahanap yung worth mo sa ibang tao eh kay Lord naman makikita mo yun..."

People are not perfect.. Nasasaktan din sila.. At kung ikaw ang nakasakit you should face the consequence.. Be humble enough to ask for forgiveness.. Wag mong isipin na bakit ikaw ang mag-a-ask ng forgiveness eh nasaktan ka din naman... Yes, you are! take the first step to ask for forgiveness .. bakit? Kasi naramdaman mo yung worth mo kay Christ.. na kahit hndi maganda ugali mo mahal ka pa din Niya...

again.. people might fail to make you feel how important you are but then, always remember... there is Someone up above who knows you are worth it.. you are worth having.. you are LOVED :) ... there is Someone up above who cares and understand what you feel :) ... there is Someone up above who will never leave you nor forsake you :)

something unexpected :)

I want to stop asking God why... gusto ko nalang mag-thank you ng mag-thank you :) Madami pa din tanong pero mas nangingibabaw yung 'thank You Lord' :)

I don't know what happened pero nagising na lang ako one day na may kaibigan na ko :D ... it's not that wala akong kaibigan haha pero ang hirap i-explain :)) Haha and bakit nga ba sinusulat ko ito dito?? wala lang :)) haha.. I think it's something na gusto kong balik-balikan pag dating ng araw.. it's a memory na forever kong ittreasure :)

it happened last Sunday (11-22-15)
seriously, takot ako sa tao.. hindi ako sumasama sa tao basta basta.. mas gugustuhin ko pang maggala or maglakbay mag-isa kesa may kasama ako.. haha introvert eh! :) pero ewan ko ba bakit pag kasama ko si secret friend ang gaan lang sa pakiramdam :) feeling ko matagal na kaming magkakilala.. napaka-komportable ko pag kausap ko siya.. :)

ang nasa isip ko sa pagpunta ng tagaytay eh magpapahangin lang talaga kami para matanggal ang mga stress at lungkot na nangyari from the past days but I don't know what happened at nakapag-share ako sa kanya.. I really don't talk to people when it comes to my personal story.. Yes I do write what I feel and some of my story but even my notebook doesn't know my life.. haha mas komportable lang ako na ako at ang sarili ko lang ang nakakaalam.. but then nung nagkwento na ko kay secret friend.. wala ewan.. nakakatuwa lang.. :) siguro nga first time kasing may nag-care na marinig yung story ko.. first time may na-curious sa buhay ko.. first time na may taong handang makinig dun sa nonsense na kwento ko :)

all throughout na nag-uusap kami ang gaan lang sa pakiramdam.. and naalala ko lang yung shinare nung isa naming kasama sa office nun nung OJT days.. 'shoulder' is the best part of our body.. bakit?? "because it can hold the head of a friend or a loved one when they cry.. everybody needs a shoulder to cry on sometimes in life..." and totoo nga ito.. napatunayan ko lang ito nung habang nag-uusap kami at tuwing magkasama.. it's good to have a shoulder! haha :)))

ang haba ng aming pag-uusap.. ang daming similarities na nadiscover.. and siguro nga isa yun sa reason ni God bakit kami nagkakilala.. :)

palubog na ang araw.. ang sarap pagmasdan.. ang gaan sa pakiramdam tuwing nakakakita ako ng sunset at ang pag-antay sa paglubog nito ay kakaiba sa feeling :) ang saya! mas sumaya dahil sa mga nangyari :) .. bago kami umalis hindi ko alam pero gusto ko talagang mag-pray.. mag-pray together haha siguro kasi feeling ko sasabog yung nasa loob ko.. yung joy at yung bigat?? hindi ko alam.. so kahit natatakot ako at nahihiya.. niyaya ko siyang magpray :) .. so we pray together.. first words pa lang na sinasabi kong 'thank You Lord' hindi ko alam bakit naiiyak na ko.. haha seriously! ewan ko ba.. super thankful at blessed lang ako na pinakilala siya sa'kin ni God.. and siguro andun din yung.. gusto kong may magawa ako (though it's not really my job but it's His job).. yung lahat ng pain na naexperience niya mawala through God's help.. I don't know but alam ko si God yung kikilos :) .. after mag-pray hindi ko alam umiiyak din pala siya.. ewan ang bigat.. ayoko ng ganun siya.. yung hug na na-receive ko nun kay God.. gusto ko din na ma-experience niya.. that's all I can say.. :) and ayun nung paalis na kami.. ang saya.. ang sarap sa pakiramdam.. plus idagdag mo pa yung magandang tanawin.. ang sarap lang sa pakiramdam :) parang ayoko pang umuwi.. ayoko pang matapos yung araw.. gusto ko pang makipag-usap.. or nung nasa bus.. sana di nalang huminto yung bus para hindi pa matapos yung saya.. haha :)

ang saya ng mga nangyari.. ewan.. hindi ko ma-explain bakit ako masaya :) seriously.. naiiyak ako sa sobrang saya :) thank you Lord for this blessing :) .. thank you sa kaibigan na pinadala mo :) thank you for this privilege :)

hindi ko alam kung hanggang kailan yung ganitong feeling.. kung hanggang kailan kami magiging close.. hindi ko alam baka biglang magising na lang din ako na iba na ang lahat. pero sana walang magbago.. sana hanggang forever na yung ganito na may kaibigan akong makakausap sa mga bagay-bagay.. haha seryoso! :) ewan.. madaming fears.. pero again.. thankful pa din ako :) :) :) kung may mangyari man.. alam ko si Lord naman ang bahala :)

basta .. again can't explain how thankful I am right now.. salamat Lord :)

she wears black :)

first time I met this girl was September 17, 2015..
it was just a normal day... wala nga atang nangyaring hi-hello or di man lang niya inintroduce yung sarili niya... all I remember was that parang lahat sila magkakamukha.. that's it! then sumunod na araw, wala busy lang kami sa OJT... then I started to stalk their pictures kasi kailangan ko para dun sa gagawing token for them... hindi ko mahanap yung account niya so pasimple naming inalam ang pangalan niya while in the testing room... pinakita naman niya yung id niya so we got her name...

after that, marami ng nangyari (of course related to our OJT)... nakakatuwa ang bawat isa.. malakas mantrip at mambully.. pero isa sa pinakamagandang ngiti sa kanila ay ang babaeng ito na itago natin sa pangalang "Bungis"... she laughed and smiles at simple things... ang saya pag tumatawa siya :) .. and days passed so fast.. mas nakikilala namin ang bawat isang empleyado dun.. di ako close kay Bungis dahil mas malapit siya sa isa naming ka-OJT though gusto ko siyang maging kaibigan kasi parang ang saya niyang kasama... pero ayun! Haha :)

then one time... habang nag-eencode ako sa computer, wala narinig ko lang na hindi pala dapat psychology ang kukunin niyang course... engineering ang gusto niya (tama nga ba ang pagkarinig ko?) .. then when I heard that, I realized na almost same kami kasi hindi naman namin gusto ang psych pero ayun yung kinuha namin... then naisip ko lang na "may purpose nga si Lord" and gusto kong maki-butt-in that time at sabihin na may purpose kung bakit sa psych siya dinala, pero syempre di naman ako ang kausap niya so tumahimik lang ako sa tapat ng computer.. haha :)

then that afternoon, mas nakilala ko lang ata siya... at natuwa lang ako sa kanya kasi yung tinatanong ako nung mga kasama namin 'bout dun sa ano daw gusto ko sa guy then hindi niya sinabi sa iba though wala naman akong sinabi na di niya sabihin but good thing at di niya rin sinabi.. then napatigil nalang ako nun at napa-smile... in my mind.. "astig 'tong taong toh ah"... wala lang, natuwa lang talaga ako nun.. napakababaw lang naman nun but for me it's a big thing already :)

then monday came, umaga pa lang ang dami ng nangyaring hindi maganda.. I felt like crying that time... even while scanning teary-eyed na ko.. muka akong ewan.. gusto kong mag-cr kasi gusto kong umiyak at mag-pray but I didn't kasi baka magtaka sila.. then in my mind.. "aa may purpose toh kung bakit nangyayari ito".. then break time.. hindi ako nag-break kasi gusto ko lang mapag-isa that time.. then etong makulit na si Bungis niyayaya akong mag-break, may pagtawag pa sa bintana.. ancute at answeet! :) napangiti talaga ako that time :) then tanghali, akala ko okay na ko.. but no.. gusto ko pa din mapag-isa that time pero wala naman akong mapupuntahan.. di naman pwede sa cr kasi lunch time, maraming nagamit... so I just decided to write.. kahit madilim tiyaga lang sa pagsulat.. then may makulit na nagbukas ng ilaw.. pero pinatay din naman niya kasi sabi ko okay lang na walang ilaw... then nung hapon.. while disposing, may binigay na note sakin yung kasama namin.. nung narinig ko na galing daw kay Bungis natuwa ako na nacurious... then nung binuksan ko aaaaa grabe!! naiiyak ako na natutuwa :) :( :) really made my day! siguro kaya ko naexperience yung lahat ng hindi magandang nangyari nung umaga to feel and experience once again God's comfort :) and yung ginamit ni God na tao para maexperience ko yun ay si Bungis :)

everytime that I will read that note, napapangiti lang talaga ako... it means a lot to me! :)

then days go by... yung ineexpect ko na till feb pa ko sa OJT biglang 2 days nalang pala.. :( it really breaks my heart :( but then andun na naman yung word na "purpose".. mahirap pero kailangan mag-obey.. so sige.. adjust in two days!

then friday... labas daw kami, bonding, kain, go! :)
habang nasa district, may nakita kaming damit at sapatos na parang may bungo.. then naalala namin si Bungis.. tapos nagtanong ako sa kasama ko kung bakit siya mahilig sa bungo.. sabi naman nung isa kong kasama, emo daw kasi si bungis.. then napaisip ako nun... though sa pagsstalk ko sa kanya or should I say, dahil sa paghahanap ko ng pic niya, nakita kong mahilig siya sa black, di ko naman naisip na ganun siya kasi ako din mahilig sa black... then napaisip din ako kasi lagi siyang nakangiti at bungisngis.. but then, sumunod na oras at araw, narealize ko, di ko pa nga siya ganung kakilala... behind those smiles and laughters ay may malalim na sugat na wala akong clue kung ano...

na-end na ko sa OJT and hindi ko na alam kung ano yung mga sumunod na pangyayari at bakit bigla na lang kaming madalas mag-usap ni Bungis...

masaya ko na nakaka-usap ko siya at pagka-usap ko siya ewan basta masaya ako :) hindi ko alam kung ano yung nangyari sa past niya that still causes her too much pain... pero feeling ko we've been with the almost same path.. ewan ko.. or mas malalim yung sa kanya..?? basta one thing for sure, may purpose, may dahilan , may reason bakit inallow kami ni Lord na magkakilala :) hindi ko pa alam kung ano yung dahilan but I pray na ma-inspire ko siya in some ways and ma-help na ma-heal through God's love...

gusto kong sabihin sa kanya na love na love na love siya ni Lord.. though it may sound corny.. but that "corny thing", that love changes me... :) that love helps me heal though still hindi pa rin ako fully healed mentally and emotionally I know nasa process na yun.. God changed me and using me and I believe siya rin gagamitin ni God.. I may/might fail to be a friend to her kasi hindi naman ako perfect kaya gusto ko rin sabihin na kay God siya mag-rely.. kasi tao lang ako (though sabi niya alien ako.. haha) tao lang kami, kaya madidisappoint at madidisappoint namin siya so dapat kay God lang nakafocus :)

and isa pa, gusto ko din sabihin na sa times na nalulungkot siya or what, lagi niya lang sabihn na "Lord pagod na pagod na po ko, payakap naman po..." it may sound corny and weird pero based on experience, it's effective :) kelangan lang maniwala si Bungis na love siya ni Lord and everything that happened to her kahit painful is for something greater :)

lastly, gusto ko sabihin sa kanya na thank you! thank you Bungis kasi hindi mo lang alam kung paano mo ko nainspire :) .. sabi ko sa'yo may kwenta ang buhay mo... di ko alam kung paano mo ko nainspire exactly pero sa maraming bagay ang alam ko.. hindi ko alam.. basta I feel so blessed kasi nakilala kita :) no regrets sa lahat ng nangyari.. di man ako naka-graduate, nagka-violation man.. okay lang lahat kasi pinakilala ka naman ni Lord sakin :) .. basta lagi mong tandaan, You are LOVED, you are BLESSED, you are HIGHLY FAVORED, you are MADE FOR MORE, again, YOU ARE LOVED :)

marami ka pang taong maiinspire if you will just let God use your life :)

wanted to end this by these quote and verse...

"You are product of your past but you don't have to be prisoners of it..."
-Rick Warren

"So don't remember what happened in earlier times. Don't think about what happened a long time ago, because I am doing something new! Now you will grow like a new plant. Surely you know this is true. I will even make a road in the desert, and rivers will flow through that dry land
."
Isaiah 43:18-19 (ERV)


dahil mahilig kang magbasa ayan ang nobela ko for you.... :)

Love,
Bulalay :D